Bed & Breakfast

Tijdens het weekend ontvangt Louise een gast in Wonderland. Dit weekend neemt Sim ons mee naar een hoog weiland. Dit is zijn bijdrage:


WORM

Schaduwdampen hullen het huis bij de beek. Augustuszon druipt stroperig van de westelijke wand en vult het dal met licht dat laag bij de grond blijft hangen.
Naar de schaduwflank, naar de kim, naar de scherpe grens van witte hemel en zwarte sparrentoppen. Daar op die rand staan, niet in het één, niet in het ander, net niet vallen, iets staande houden.
De betonnen weg omhoog bedekt met slakken. Schipperen tussen de woekerende wegrand en het bandenspoor van slijm. De groene tunnel van het bospad in. Nauw, manshoog het bladerdak. Grond van oker, klei waarover een dun laagje water stroomt. Laarsranden hakkend, op lemen knieën, omhoog, omhoog.
Op het plateau, niet beklommen maar geworpen, te pletter. Niets dan warm weiland waarin koeien grazen. Niets dan akkers die hun lege voren over de heuvels weven. Geen rand waarop iets zich staande houden kan. Niets dan geademd worden.
Regen stroomt over het gelaat dat zich naar de regen keert, stroomt over de handen die verheffen, stroomt over de betonnen weg die van het plateau in het dal verglijdt, stroomt over de slakken en de worm met zijn lange weg door het bandenspoor van slijm, stroomt in de schaduw van het huis bij de beek, voor het open raam met het tafeltje, een halve meter in het vierkant, niet meer dan een vlak waarop men de inhoud van zijn zakken leegt als men zich uitkleedt voor het slapen gaan.