Lezen

Er zijn dames geweest, bedenkt Louise, terwijl ze nog een slokje neemt van haar tonic, die hun hele leven niets anders moesten doen dan dit. Ze slaat een bladzijde van Winter in Mallorca om. Ze zit aan een tafeltje, ze heeft gemerkt dat ze dan minder snel wegdoezelt dan in de ligstoel verderop. De ober loopt met gepaste discretie voorbij, als haar glas leeg is zal hij het weghalen en als ze er nog een wil zal ze –enkel met haar blik en een minuscuul gebaar van haar hand, niet eens zwaaien maar even de vingers opheffen– om nog een vragen. Er zijn vooral veel heren geweest die de hele dag door en hun leven lang niets anders hoefden te doen dan dit. Die nooit de afwas moesten doen, koken of voor de kinderen zorgen. En eigenlijk ben ik zelf ook helemaal gemaakt om niets anders te doen dan dit, bedenkt Louise. Maar ergens in de tijd en in die stroom van gekruiste genen en chromosomen is er een wissel verkeerd gezet. Zodat ze nu Louise heet en niet Louis, en ze dit bestaan alleen maar voor even en veel geld kan kopen. Ze zucht en mijmert over de achterflap. Aurore die haar boeken met George ondertekende. Sindsdien is er in de grond nog niet zoveel veranderd.